Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας διατύπωσα ως βασικούς άξονες της υποψηφιότητας μου δύο καίρια ζητήματα: -Την εγκατάλειψη της ΔΔΟ και την υιοθέτηση μιας διεκδικητικής, απελευθερωτικής πολιτικής με πρόταγμα την [...]
31 Ιανουαρίου, 2022
Οι κακώς περιγραφόμενες ως εκλογές στα κατεχόμενα ήλθαν και παρήλθαν. Αυτό το κακέκτυπο δημοκρατίας είναι βεβαίως κάθε άλλο παρά δημοκρατικό. Είναι ένας τραγέλαφος που αποτυπώνει την πολιτική της Άγκυρας. Η οποία διασφαλίζεται μέσα από την παρουσία του στρατού, των γενικότερων αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων και της παρουσίας εποίκων.
Αυτά όλα με τίποτε βεβαίως δεν έχουν να κάνουν με τη βούληση των Τουρκοκυπρίων. Η τελευταία διαδικασία όμως ανέδειξε και την αυξημένη απέχθεια των Τουρκοκυπρίων για το καθεστώς. Η αποχή ήταν στα ύψη. Αντί αυτό να επισημανθεί πέρασε στα ψιλά. Διότι οι μεγαλύτερες κομματικές δυνάμεις του τόπου (ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ) επιθυμούν να συντηρούν τον μύθο της εκλελεγμένης τουρκοκυπριακής ηγεσίας με την οποία μπορούμε να τα βρούμε, παρά την τουρκική κατοχή! Βολεύονται να ξεχνούν ότι οι συνθήκες κατοχής υπαγορεύουν και ποιος εκλέγεται αλλά και τι θα πει.
Αυτό όμως παίρνει ακόμα πιο θλιβερές διαστάσεις όταν αναλογιστεί κανείς ότι οι ηγεσίες των ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ καταλήγουν να λοιδορούν υγιείς τουρκοκυπριακές δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν ευθέως την κατοχή και υπενθυμίζουν την αιμοσταγή της προέλευση. Τέτοιας συμπεριφοράς από τις δυνάμεις του συμβιβασμού έτυχε ο αγωνιστής Σενέρ Λεβέντ. Η επίμονη αναζήτηση λύσης είναι θεμιτή βέβαια. Και σωστή. Όχι όμως δια της στρέβλωσης και της θυματοποίησης αγωνιστών της ελευθερίας.
